وي گفت: شواهد موجود نشان مي‌دهد که اين کوره از نوع کوره‌هاي مکشوفه توسط توزي ايتاليايي در تپه رود بيابان 2 است و رود بيابان هم يکي از محوطه‌هاي اقماري شهر سوخته است که توسط تيم ايتاليايي در دهه 60 ميلادي حفاري شد.
عضو هيأت علمي دانشگاه سيستان و بلوچستان با اشاره به موقعيت جغرافيايي تپه دشت اظهار داشت: با توجه به جوش کوره‌هاي سفالگري بي‌شمار موجود در سطح وسيع اين دشت به نظر مي‌رسد کارگاه‌هاي سفالگري در اين منطقه داير بوده و اين محوطه نقش بسيار مهمي در فعاليت‌هاي صنعتي شهر سوخته داشته است.
وي سه عامل آب، خاک رس و چوب به عنوان سوخت را از جمله عوامل شکل‌گيري کارگاه‌هاي سفال عنوان کرد و گفت: شواهد موجود نشانگر آن است که اين منطقه در عصر مفرغ داراي منابع آبي نظير درياچه بوده است.
سرپرست هيأت لايه‌نگاري اظهار اميدواري کرد: با آغاز کاوش‌هاي باستانشناسي در سال آينده به اطلاعات مهمتري در خصوص نقش اين محوطه دست يابد.
وي همچنين از ارسال خاک رس اين منطقه تا شعاع سه کيلومتري به دانشگاه‌هاي اصفهان و سيستان و بلوچستان به منظور تجزيه عنصري آنها خبر داد.
مرتضوي در خصوص پيشينه فعاليت‌هاي باستانشناسي در اين محوطه گفت: اين محوطه در دهه 1960 ميلادي توسط تيم باستانشناسي ايتاليايي به سرپرستي پروفسور ماريتسيو توزي کشف شد. اين گروه بر اساس اطلاعات محلي نام \"تپه دشت\" را براي اين محوطه برگزيدند.
اين تپه در بررسي دو تن از اعضاي هيأت علمي گروه باستان شناسي دانشگاه سيستان و بلوچستان در سال 1386 با نام خسروي معرفي شد. از آنجا که در مقالات اعضاي هيأت توزي اين محوطه با نام تپه دشت شناخته شده است، هيأت مستقر در اين محوطه نيز بر اساس پيشينه ياد شده از نام تپه دشت استفاده کرده است./120
انتهای پیام/
